Rys historyczny

Święty Wincenty a Paulo (1581-1660) szukając swojej drogi, w posłudze kapłańskiej odkrył, że służba ubogim jest drogą Kościoła w wyznawaniu wiary i umiłowaniu Chrystusa. Rok 1617 był dla niego rokiem kluczowym, wstrząśnięty nędzą ludzi, ujrzał ubóstwo zarówno duchowe jak i materialne ludności, do tego stopnia, że pisząc list do Papieża używa sformuowania: „tego nie da się opisać, to trzeba zobaczyć na własne oczy”. Wincenty wezwany do umierającego w Gannes, pojednał go z Bogiem, wzruszony tym wydarzeniem i na prośbę Pani de Gondi w następnym dniu tj. 25 stycznia 1617 r. wygłosił w Follevilles kazanie o spowiedzi generalnej. Jak sam przyznaje „Taki był początek naszej działalności, Bóg w swym nieskończonym miłosierdziu, błogosławił naszej pracy. On też sprawił, że w ten sposób rozpocznie się to dzieło”. Św. Wincenty uważał to  wydarzenie jako datę powstania Zgromadzenia Księży Misjonarzy, choć oficjalnie akt umowy z księżmi, którzy zgromadzili się wokół niego, został zawarty 25.04.1625 r., by razem głosić Ewangelię ubogim. Akt Stowarzyszenie został podpisany 4.09.1626 r. do założenia Zgromadzenia, w którym członkowie, prowadząc życie wspólne, poświęcą się pracy nad zbawieniem ubogich.

Od samego początku Zgromadzenie nie ogranicza się do pracy we Francji, lecz czuje się uniwersalne: „Głosić Ewangelię ubogim posłał mnie Pan”. W 1648 pierwsi misjonarze podejmują pracę na Madagaskarze, a 1651 na prośbę jednej z Pań Miłosierdzia Marii Gonzague, która zostaje królową Polski, przybywają do Polski, choć czasy są niepewne: wojna, epidemie, głód to wezwanie dla Misjonarzy.

Misjonarze

Po drugiej wojnie światowej na prośbę Administratora Wrocławskiego w 1946 roku Misjonarze przejmują naszą parafię św. Józefa na peryferiach miasta, gdzie osiedlają się przybyli z całej Polski: ze Lwowa, Wilna, Wołynia, Kielc, Wielkopolski… wśród najuboższych, aby realizować dzieło Chrystusa w duchu Świętego Wincentego a Paulo.

 opr.: ks. Andrzej Siemiński CM