Po co sakrament pojednania?
• by być wolnym od grzechu,
• by nawrócić się,
• by pojednać się z Bogiem i Kościołem,
• by odnowić relacje z ludźmi,
• by zaczerpnąć mocy do życia,
• by pokonać zniechęcenie i oziębłość serca,
• by sprawić radość Bogu, aniołom i świętym w niebie,
Czym nie jest sakrament pojednania
• Nie jest tylko TWOIM WYSIŁKIEM.
• Nie jest PRALNIĄ.
• Nie jest WYMYSŁEM KSIĘŻY.
• Nie jest PRZYKRYM OBOWIĄZKIEM.
• Nie jest FORMALNOŚCIĄ.
• Nie jest samą tylko SPOWIEDZIĄ.
Czym jest sakrament pojednania
• Jest spotkaniem z MIŁOSIERNYM OJCEM.
• Jest pomocą do WZROSTU OSOBOWEGO, do pracy nad sobą.
• Jest zatrzymaniem się w drodze PRZEMIANY SIEBIE: dokąd zmierzam?
• Jest SAKRAMENTEM UZDROWIENIA, „BOŻĄ CHIRURGIĄ” SERCA.
• Jest szansą głębszego ZWIĄZANIA SIĘ Z BOGIEM i LUDŹMI.
• Jest „SIŁOWNIĄ” dla chłopaków i „SALONEM KOSMETYCZNYM” dla dziewczyn.
Nazwa
• Sakrament nawrócenia – realizacja Jezusowego
wezwania do poprawy
• Sakrament pokuty – ukazuje osobistą i eklezjalną drogę ku nawróceniu i okazaniu skruchy
• Sakrament spowiedzi – wyznanie grzechów to jego istotny element
• Sakrament przebaczenia – Bóg obdarza swym przebaczeniem przez pośrednictwo kapłana
• Sakrament pojednania – dar miłości Boga, przynoszącej pojednanie.
Skutki sakramentu pojednania
• Pojednanie z Bogiem, przez które penitent odzyskuje łaskę.
• Pojednanie z Kościołem.
• Darowanie kary wiecznej spowodowanej przez grzechy śmiertelne.
• Darowanie, przynajmniej częściowe, kar doczesnych, będących skutkiem grzechu.
• Pokój i pogoda sumienia oraz pociecha duchowa.
• Wzrost sił duchowych do walki, jaką musi prowadzić chrześcijanin.
Grzech
• Jest zerwaniem więzi z Bogiem.
• Jest zerwaniem więzi z Kościołem.
• Jest nieposłuszeństwem Bogu.
• Jest pomyleniem drogi do szczęścia.
• Jest trucizną zabierającą życie w radości i pokoju.
• Powoduje rozbicie wewnętrzne w człowieku i niepokój serca.
• Powoduje zakłócenie harmonii między ludźmi i w stworzonym świecie.
Rodzaje grzechów
Grzechu ciężkiego, czyli śmiertelnego, dopuszcza się ten, kto całkowicie świadomie i dobrowolnie czyni wielkie zło. W takim bowiem wypadku następuje świadome i dobrowolne zniszczenie w sobie daru miłości Bożej. Niszcząc ten dar, człowiek odcina się od Boga-Miłości i uśmierca w sobie Jego życie, zwane łaską uświęcającą.
Grzech lekki, zwany powszednim, popełniany jest wtedy, gdy nastawienie człowieka nie jest tak złe, by całkowicie zniszczyć otrzymany od Boga dar miłości, gdy zaangażowanie się w zło nie jest zbyt głębokie. Ten grzech ma miejsce wtedy, gdy ktoś dopuszcza się niewielkiego zła, nawet świadomie i dobrowolnie, lub wtedy, gdy ktoś czyni wprawdzie wielkie zło, jednak niezupełnie świadomie albo niezupełnie dobrowolnie.
Zasady określania ciężaru grzechu
• Jeśli popełniłeś jakieś niewielkie zło, nawet zupełnie świadomie i dobrowolnie, nie dopuściłeś się grzechu ciężkiego.
• Lekko grzeszy ten, kto wprawdzie dopuszcza się wielkiego zła, jednak popełnia je albo niezupełnie świadomie, albo niezupełnie dobrowolnie.
• Najprawdopodobniej nie dopuściła się grzechu ciężkiego osoba, która – bezpośrednio po dokonaniu złego czynu – zaczęła szczerze żałować, naprawiać zło, przepraszać, wynagradzać krzywdę.
• Nie popełnia grzechu ciężkiego ten, kto dopuścił się nawet wielkiego zła, jednak nie wynikło ono ani z lekkomyślności, ani ze złośliwości, lecz z bardzo zawiłej sytuacji życiowej, w której nie wiadomo było, jak należało postąpić.
• Nie popełnia grzechu ciężkiego ten, kto przed czynem nie zdawał sobie w pełni sprawy z powagi zła, którego wielkość pojął dopiero po dopuszczeniu się go.
• Grzech był raczej lekki, jeśli nie został przez ciebie zaplanowany, a wynikł raczej z nieprzewidzianej sytuacji, z niewiedzy, jak należało postąpić.
• Grzech raczej nie jest ciężki, jeśli pojawia się w życiu człowieka na zasadzie „wyjątku”.
• Fakt nieumiejętności określenia ciężaru grzechu, stopnia świadomości i dobrowolności działania świadczy, że grzechu ciężkiego nie było.
• Chociaż grzech wątpliwy nie musi być ciężki, lepiej go wyznać w spowiedzi.
Ponosimy odpowiedzialność za grzechy popełnione przez innych, gdy w nich współdziałamy:
• Uczestnicząc w nich bezpośrednio i dobrowolnie;
• Nakazując je, zalecając, pochwalając lub aprobując;
• Nie wyjawiając ich lub nie przeszkadzając im, kiedy jesteśmy do tego zobowiązani;
• Chroniąc tych, którzy popełniają zło.
Warunki sakramentu pojednania
- Rachunek sumienia.
- Żal za grzechy.
- Postanowienie poprawy.
- Szczera spowiedź.
- Zadośćuczynienie Bogu i bliźnim.
Rachunek sumienia
Jest po to, byś zobaczył czy nie pomyliłeś drogi, byś zobaczył swoje błędy, byś zobaczył, jak daleko jesteś od Boga i ludzi.
Ma być praktykowany często. Jeśli raz w roku sprawdzasz zeszyt z zadaniami, nie odnajdziesz wszystkich błędów.
Jeśli chcesz zrobić dobry rachunek sumienia, potraktuj go jako modlitwę: stań w obecności Boga a potem siebie.
Rachunek sumienia
• Spójrz na swe życie od ostatniej spowiedzi:
na co jest ukierunkowane?
kim jest dla ciebie Jezus?
• Analizuj myśli, mowy, uczynki i zaniedbania.
• Najpierw podziękuj za dobro a potem zobacz swe grzechy przed Bogiem.
• Odkrywaj źródła grzechu: DLACZEGO?
• Pytaj się, czy chcesz być wolny od grzechów.
• Potrzebny jest czas: ok.15 minut.
• Pomocą są gotowe rachunki sumienia, np. wg klucza: miłość do Boga, do ludzi, do samego siebie.
Żal za grzechy
• Chodzi o żal dziecka, które obraziło swoją mamę: doświadcza bólu rozłąki, wie, że mama je kocha, chce wrócić na kolana mamy.
• Uświadom sobie okropność grzechu.
• Wzbudź w sobie nienawiść do grzechu i odrzuć go.
• Miej świadomość, że tylko Bóg może ci pomóc.
• Nie bój się o siebie, lecz ufaj Bogu.
• Nie usprawiedliwiaj siebie, ale oskarżaj.
• Pokonaj wstyd wyznania grzechów.
• Pamiętaj, że w żalu za grzechy nie chodzi o emocje/uczucia, ale o świadomość krzywdy wyrządzonej Bogu.
Postanowienie poprawy
• Powiedz sobie: w moich planach nie ma grzechu. Czy jest to prawda?
• Chciej trwać w przyjaźni z Bogiem.
• Unikaj grzechów, zwłaszcza tych ciężkich.
• Unikaj okazji do grzechu.
• Odkryj i walcz z główną wadą.
• Podejmij konkretne działanie: zaplanuj je z kapłanem, z rodzicami.
• Czy widzisz zmianę po spowiedzi? Jeśli nie to dlaczego?
Szczera spowiedź
• Poczuj się jak chory u lekarza: czy będziesz okłamywał, zatajał stan zdrowia? Czy odrzucisz lekarstwo?
• Zwracaj się do Chrystusa bardziej niż do kapłana.
• Szczerze wyznaj wszystkie grzechy ciężkie i podaj okoliczności.
• Nazywaj grzechy po imieniu.
• Nie mów ogólnikowo.
• Nie śpiesz się, mów powoli.
• Zamiast wyliczanki opowiedz o swoim życiu jak Przyjacielowi.
• Pokonaj lęk przy grzechach wstydliwych.
Zadośćuczynienie
• Napraw wyrządzone szkody, straty.
• Przeproś osobę, którą skrzywdziłeś.
• Oddaj to, co sobie przywłaszczyłeś.
• Odwołaj kłamstwo wobec osoby, które wypowiedziałeś publicznie.
• Wprowadź w życie to, co uzdrowi twoje serce i pomoże ci lepiej żyć.
• Odpraw zadaną pokutę: sam możesz sobie zadać pokutę (modlitwa, ofiara, czyn miłosierdzia, służba bliźniemu, wyrzeczenie).
Myśli o spowiedzi
• Kiedy idziesz do spowiedzi myślisz:
• Co też ja powiem księdzu?
• Co on pomyśli o mnie?
• Co on powie na moje grzechy?
Najpierw jednak pomyśl:
• Kogo spotkam?
• Co otrzymam?
• Kim się stanę po spowiedzi?
• Koncentrujesz się na swoich grzechach a zapominasz o miłości Chrystusa.
Myśli o spowiedzi
Czy myjesz się tylko raz, dwa razy do roku? Myjesz się codziennie, dbasz o swój wygląd, o swoje ciało każdego dnia. Jeśli to zaniedbasz będziesz śmierdzieć.
Jeśli się nie spowiadasz twoja dusza zaczyna śmierdzieć. Odczujesz to ty sam i twoi bliscy po pewnym czasie. Spowiedź to duchowa kąpiel we Krwi Chrystusa, by twoje serce było czyste, piękne, wydawało piękny zapach.
Jak pokonać trudności?
Miej stałego spowiednika.
Módl się za spowiednika.
Spowiadaj się regularnie.
Zacznij spowiedź od najcięższych grzechów.
Nie wolno ci chodzić w grzechu ciężkim. Śpiesz się do Chrystusa po lekarstwo.